• 1
  • 2
  • 3

Nowości

  • Z dziejów sztucznej muszki w Transylwanii

    Z DZIEJÓW SZTUCZNEJ MUSZKI W TRANSYLWANII Ernest Friedel, dyrektor Märkischen Provinzial-Museum w Berlinie, w 1886 r. odbył podróż na Węgry Czytaj więcej
  • Oceny prawne kłusownictwa rybackiego

    Wojciech Radecki Oceny prawne kłusownictwa rybackiego Streszczenie zwróceniem uwagi na różne warianty zbiegu wykroczeń i przestępstw z ustawy rybackiej z Czytaj więcej
  • No Killowscy - desantowcy

    Będę podziwiany, a efekt psychologiczny jest taki, że część pozostałych wędkarzy nie chcąc być frajerami i czekać, aż im przełowią Czytaj więcej
  • Roboty utrzymaniowe i prace regulacyjne

    Roboty utrzymaniowe i prace regulacyjne Od 50. lat XX wieku ten sam sposób działania. Obecnie część robót hydrotechnicznych jest współfinansowana ze środków Funduszy Europejskich. Począwszy Czytaj więcej
  • Przywrócenie ciągłości biologicznej rzek

    Przywrócenie ciągłości biologicznej rzek. Sztuczne bariery zatrzymują transport rumowiska, zmieniając skład osadów rzecznych oraz naturalną erozję rzeki. Bariery mają również wpływ na Czytaj więcej
  • Rewitalizacja, renaturyzacja

    Rewitalizacja, renaturyzacja. Priorytety środowiskowe wynikające z Dyrektywy Wodnej. Niniejsze rozważania dotyczą cieków o charakterze podgórskim i górskim, ponieważ świat zwierzęcy Czytaj więcej
  • Melioracja, regulacja, zabudowa

    Melioracja, regulacja, zabudowa. Czy to są priorytety środowiskowe! Przed II Wojną Światową – woda jeszcze była. Sprzyjał temu system kilkudziesięciu tysięcy Czytaj więcej
  • Wczoraj wyszedłem nad rzekę, 6

    Wczoraj wyszedłem nad rzekę 6         Rozleniwiony, przesycony słońcem lipiec. Kolejne dni obłędnego słońca, duchota nagrzanego powietrza. Ta ciepła miękkość Czytaj więcej
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28
  • 29
  • 30
  • 31
  • 32
  • 33
  • 34
  • 35
  • 36
  • 37
  • 38

Wieloszpon zwyczajny - Polyplectron bicalcaratum (Linnaeus)

 

psch02 01
Dorosły samiec:
„Na głowie korona z piór, szaroczarne u podstawy, zakończone na niebiesko. Szyja brązowo-biała. Kark i przednia część grzbietu brązowo-białe, poprzecinane cienkimi liniami w kolorze czarnobrązowym. Grzbiet, skrzydła i ogon żółtawo-brązowe, z czarno-brązowymi plamami i charakterystycznymi oczkami o metalicznej, zielonej barwie otoczonymi czarną obwódką. Oczka są szczególnie duże na piórach ogonowych, a coraz mniejsze na zewnętrznej okrywie grzbietu i skrzydeł. Część ogonowa żółtawo-brązowa, z delikatnymi plamkami w kolorze brązowo-czarnym. Lotki pierwszego rzędu i wewnętrzna część lotek drugiego rzędu ciemnobrązowa. Zewnętrzne promienie lotek drugiego rzędu żółtawo-brązowe, nakrapiane ciemnobrązowo. Brzuch żółtobrązowy, delikatnie nakrapiany ciemnobrązowo, stosina piór biała. Dziób i górna szczęka czarnobrązowe, dolna w kolorze rogu. Nogi i stopy czarne. Wokół każdego oka obrączka nagiej skóry w kolorze czerwonym.

Samica:
podobna do samca, ale oczka na grzbiecie są czarne i bez połysku. Oczka na ogonie, choć połyskują metalicznie, są znacznie mniejsze od tych u samca” (Elliot 1872).
Długość ciała samca do 76 cm, samica nieco mniejsza.


Nazwa rodzajowa tego ptaka pochodzi od greckiego słowa „polyplectron”, oznaczającego „wiele ostróg”, natomiast nazwa gatunkowa od łacińskiego słowa „bicalcaratum” czyli „dwie ostrogi”. Wieloszpony występują w całej południowo-wschodniej Azji, w rejonie Bhutanu, Tajlandii, Laosu, w indyjskim stanie Assam i południowo-wschodnich Chinach oraz na wyspie Hainan (Johnsgard 1986). Istnieje pięć podgatunków tego ptaka. Według Petersa (1934) i Johnsgarda (1986) wyróżnić można: P. b. bicalcaratum, zamieszkującego Birmę, północno-wschodnią część prowincji Assam, południowo-zachodnią Tajlandię i środkowy Laos; P. b. bakeri (Lowe) występujący w Sikkim, Bhutanie i zachodnim Assamie; P. b. Bailyi (Lowe), którego zasięg jest nieznany, ale obejmuje prawdopodobnie zachodni Assam lub część wschodnich Himalajów; P.b. ghigii (Delacour i Jabouille) z południowo-wschodnich Chin oraz P. b. katsumatae pochodzący z wyspy Heinan.

Wieloszpony są płochliwymi i ostrożnymi ptakami, zamieszkującymi najbardziej gęste części lasów tropikalnych. Można je spotkać do wysokości prawie 2000 metrów n.p.m. Beebe (1937) opisuje, że żyją w takiej gęstwinie, iż ten, kto jest w stanie przemierzyć więcej niż 100 metrów w godzinę, na pewno znajduje się w złym miejscu. Jeśli zaś osoba poszukująca wieloszpona jest na terenie o nie tak zwartej roślinności, trafi na „bestie wszelkich możliwych rodzajów, jedną niebezpieczniejszą od drugiej”.
psch02 03
Wieloszpony są wszystkożerne. W skład ich diety wchodzą owoce, pąki roślin, liście, owady i drobne mięczaki. Są monogamiczne. Najczęściej żyją samotnie, w parach lub niewielkich grupach rodzinnych. Okres godowy przypada na porę deszczową (marzec – lipiec). Wtedy ptaki kryją się w najbardziej odosobnionych miejscach swojego terytorium. Zaloty należą do najbardziej widowiskowych w świecie ptaków. Samiec wędruje wokół kury, rozpościerając częściowo skrzydła i ogon, prezentując swoje niezwykłe upierzenie. Grzebień jest uniesiony. Kogut często obdarowuje samicę smacznymi kęskami. Jeśli samica zbliży się do samca w czasie tego pokazu, ten „pochyla głowę, ugina nogi i pochyla się, strosząc pióra na piersi, jednocześnie wykonując ukłon skrzydłami, prawie dotykając ich nasadą podłoża. Lotki pierwszego rzędu nie są rozpostarte, w przeciwieństwie do lotek drugiego i trzeciego rzędu. Ogon jest uniesiony ku górze i rozpostarty tak, że widoczne są rzędy metalicznie połyskujących oczek. Całość tworzy wspaniały wachlarz o niepowtarzalnym wzorze” (Wayre 1969).

psch02 02
Na podstawie doniesień miejscowej ludności (Beebe 1937) ustalono, że gniazdo wieloszpona jest duże, schowane w gęstych zaroślach. Zbudowane jest z gałązek i liści, często wyłożone trawą. Kura składa od sześciu do dwunastu jaj w sezonie. Ptak odbywa od trzech do sześciu lęgów, w każdym składając dwa jaja. Pomiędzy złożeniem jednego i drugiego jaja mija 48 godzin. Okres inkubacji wynosi 21 dni. Wieloszpony osiągają dojrzałość płciową po upływie roku, ale dopiero po 24 miesiącach życia tracą młodociane upierzenie. Pióra u rocznych ptaków są ciemniejsze, a rysunek oczu nie tak regularny, jak u dorosłych osobników. Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku dwóch lat. Wtedy też zmieniają upierzenie na charakterystyczne dla osobników dorosłych.

Pierwsze okazy zostały sprowadzone do Anglii w 1745 roku na polecenie Jamesa Monroe. Musiało jednak minąć wiele lat, zanim kolejne ptaki dotarły do Europy w połowie XIX wieku. W 1857 wieloszpon ponownie pojawił się w Anglii i według Wayre’a (1969) od 1863 był hodowany w niewoli. Pod koniec XX wieku ptaki te stały się jednym z najpopularniejszych gatunków trzymanych w niewoli. Podczas gdy niektórzy hodowcy twierdzą, że wieloszpony nie wymagają dużych wolier, inni są zdania, że dla ptaków tych najodpowiedniejsze są pomieszczenia o powierzchni przynajmniej 270 metrów kwadratowych. Jedno jest pewne – woliera musi być gęsto obsadzona roślinami. W czasie zimy wieloszpony wymagają ogrzewanych pomieszczeń, szczególnie, jeśli temperatura spada poniżej zera. Interesujący jest fakt, że o ile na wolności wieloszpony preferują owoce i zielone części roślin, to w niewoli chętniej niż inne bażantowate zjadają żywy pokarm. Ptaki te łatwo się oswajają i nie są agresywne w stosunku do przedstawicieli innych gatunków.
Trzy podgatunki mają odmienne wariacje kolorystyczne: P. b. baiyli i bakeri są bardziej szare i częściej krzyżowały się ze sobą na przestrzeni lat. P. b. bicalcaratum ma najwięcej brązowego koloru ze wszystkich podgatunków; ghigi jest do niego podobny, ale oczka na piórach otoczone są szarą obwódką. P. b. katsumatae jest ciemniejszy i ma bardziej wyrazisty wzór na piórach.

Wiązanie much
psch02 04
Do roku 1981 pióra wieloszpona nie były wykorzystywane przy tworzeniu much łososiowych. Dopiero Paul Schmookler zastosował je do pierwszej artystycznej muchy łososiowej, o nazwie Purple Leopard. Były to pióra Polyplectron malacense. Ponieważ pióra te są trudne do nabycia, Paul stwierdził, że zamiast nich można stosować pióra z innych, znacznie bardziej dostępnych gatunków. Dostępne są pióra P. chalcurum, P. inopinatum, P. bicalcaratum, P. schleiermacheri, P. germani i P. emphanum. Obecnie pióra okrywowe i ogonowe wieloszpona zwyczajnego i P. schleiermacheri są najbardziej popularne i szeroko używane przez twórców artystycznych much łososiowych.

Tłum. Paweł Oglęcki

Literatura:

1. Beebe, W. 1937. Pheasants: their lives and their homes. London: Robert Hale.
2. Delacour, J. 1951. Pheasants of the World. New York: Charles Scribner's Sons.
3. Elliot, D.G. 1872. A Monograph of the Phasianidae or family of the Pheasants. New York: By the Author.
4. Johnsgard, P.A. 1986. Pheasants of the World. Oxford: Oxford University Press.
5. Peters, J.L. 1934-1951. Check-List of Birds of the World. Vol 1-7. Cambridge MA: Harvard University Press.
6. Sibley, C.G. and B.L. Monroe Jr. 1990. Distribution and Taxonomy of Birds of the World. New Haven: Yale University Press.
7. Wayre, P. 1969. A Guide to the Pheasants of the World. London: Country Life. 

o mnie
Paul Schmookler i Ingrid V. Sils juz przeszli do historii muszkarstwa. Świadectwem ich pasji są ich wydawnictwa. Najsłynniejsze z nich to RARE AND UNUSUAL FLY TYING MATERIALS: A NATURAL HISTORY (vol.1 Birds, vol.2 Birds and Mammals). Dwutomowe dzieło uchodzi za jedną z najpiękniejszych publikacji w dziejach muszkarstwa. Dla muszkarzy jest jednak przede wszystkim najbardziej kompetentnym źródłem wiedzy o klasycznych materiałach pochodzenia zwierzęcego. Podobny charakter ma monograficzna FORGOTTEN FLIES, kompletny zbiór najsłynniejszych, często zapomnianych klasycznych wzorów much łososiowych, mokrych much i streamerów. Ostatnim edytorskim wydarzeniem jest periodyk ART OF ANGLING JOURNAL. Cztery pierwsze numery nowego czasopisma zostały powszechnie, w ubieglym roku, uznane za najpiękniejsze w historii muszkarskie pismo.
Inne artykuły autora

Tags: narzędzia, kręcenie much

Na Forum
Temat
Odpowiedzi
Przejrzane
Odpowiedź
Odszedł Staszek Rzepka
Przez Marek Kowalski Pt 02 Wrz 2022 12:36 pm Forum Forum ogólne
0
39413
Pt 02 Wrz 2022 12:36 pm Przez Marek Kowalski
Nowy na forum - użytkownicy przedstawiają się
Przez Piotr F So 09 Lip 2022 10:23 pm Forum Forum ogólne
1
12618
So 09 Lip 2022 10:23 pm Przez Sebaruszkiewicz
Soła
Przez Stan Cios Cz 08 Lip 2021 12:54 am Forum Forum ogólne
0
30731
Cz 08 Lip 2021 12:54 am Przez Stan Cios
Rajcza
Przez Stan Cios Wt 23 Mar 2021 2:20 am Forum Forum ogólne
0
30507
Wt 23 Mar 2021 2:20 am Przez Stan Cios
Czy pstrąg jest głodny?
Przez Sebaruszkiewicz Pt 19 Lut 2021 3:00 pm Forum Dyskusje o Artykułach
0
40192
Pt 19 Lut 2021 3:00 pm Przez Sebaruszkiewicz