Historia jednego wędkarza – doc. dr hab. Czesław Grudniewski
Czesław Grudniewski, syn Stefana i Eugenii z Boratyńskich, urodził się w dniu 12 maja 1931 roku w Warszawie. Jego bratem był Edmund Eugeniusz Grudniewski (*28.08.1922 Warszawa – †16.06.2006 Warszawa), pseudonim „Dudek”, starszy strzelec z cenzusem AK, który jako ochotnik w dniu 01.08.1944 r. dołączył do Powstania Warszawskiego. Kolejny jego brat Zygmunt Grudniewski (*28.04.1920 Warszawa – †01.08.1944 Warszawa), pseudonim „Zając”, podporucznik AK, zginął w pierwszym dniu Powstania Warszawskiego. Józef Grudniewski (*13.04.1922 Warszawa – †15.05.1972 Francja), ich brat adoptowany, pseudonim „Rysiek”, kapral podchorąży, także walczył w Powstaniu Warszawskim.
Po II Wojnie Światowej Czesław Grudniewski zamieszkał w Jeleniej Górze. Tu w 1947 roku wstąpił do Klub Wędkarskiego przy Stowarzyszeniu Myśliwskim „MUFLON”, później do Towarzystwa Wędkarskiego w Jeleniej Górze, należącego do Związku Sportowych Towarzystw Wędkarskich, Oddziału we Wrocławiu.
W 1951 roku zdał egzamin wstępny do SGGW w Warszawie, a ponieważ był zdecydowany studiować kierunek rybactwa – przeniósł się do Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Po powstaniu Polskiego Związku Wędkarskiego (PZW), w 1951 roku wstąpił do nowej organizacji.
Będąc na przedostatnim roku studiów, zapisał się do Koła PZW w Kortowie.
Studia na Wydziale Rybactwa Śródlądowego ukończył z wyróżnieniem w 1955 roku. W dniu 01.04.1955 r. został przyjęty na stanowisko asystenta technicznego w Wydziale Rybactwa Śródlądowego. Tutaj przeszedł kolejne szczeble awansu naukowego i zawodowego, aby w latach 1977-1991 w stopniu doc. dr hab. kierować Katedrą Rybactwa Jeziorowego i Rzecznego.
Czesław Grudniewski był zapalonym wędkarzem, więc w przebiegu jego pracy zawodowej pojawiało się wiele wątków wędkarskich. W 1954 roku na Rybactwo Śródlądowe trafiło kilku studentów, zapalonych wędkarzy, od których rozpoczął się wydziałowy etos wędkowania pstrągowego, który był kontynuowany przez kolejne pokolenia tzw. „rybaków”, aż do chwili rozwiązania Wydziału Ochrony Środowiska i Rybactwa Śródlądowego w 2012 roku. Wśród nich był krakowianin Krzysztof Goryczko, któremu muchówka nie była obcą. Czesław Grudniewski, już jako asystent naukowy, stykał się więc z tą grupką zapaleńców. Po nich na Wydział przychodzili następni.
W 60. latach XX wieku, kiedy to Wydział Rybactwa Śródlądowego był już uważany w Polsce (i nie tylko) za elitarny, a współpraca uczelni oraz Instytutu Rybactwa Śródlądowego (IRŚ) z PZW była wyraźnie zarysowana i zmierzała w kierunku praktycznego wykorzystania wiedzy naukowej w gospodarce wędkarskiej oraz ochronie wód – PZW wspólnie z Wyższą Szkołą Rolniczą (WSR) w Olsztynie zorganizowali na tej uczelni Pracownię Wędkarską, którą początkowo prowadził mgr Tymoteusz Kajzer, a od 1967 roku dr Czesław Grudniewski. W tej pracowni wykonano wiele prac badawczych oraz magisterskich. Pracownia została zlikwidowana wskutek ostatecznego przeniesienia w 1968 roku wszystkich katedr specjalizujących się w problematyce morskiej do Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie oraz reorganizacji Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, przeprowadzonej w 1972 roku. Od roku 1965 do roku 1972 Czesław Grudniewski prowadził też wykłady monograficzne z przedmiotu gospodarka rybacka dla potrzeb wędkarskich.
W latach 1960-1972 pełnił funkcję wice-prezesa Zarządu Okręgu PZW w Olsztynie; od 1960 roku był przewodniczącym a następnie członkiem Komisji Zagospodarowania Wód Okręgu PZW w Olsztynie; w latach 1973-1976 był członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej ZG PZW; a w latach 1973-1981 członkiem Głównej Komisji Zagospodarowania Wód ZG PZW.
W kręgu zainteresowań Czesława Grudniewskiego było wszystko, co miało coś wspólnego z rybami. Na przykład w dniu 11 marca 1973 roku w Olsztynie, podczas XX Jubileuszowego Okręgowego Zjazdu Delegatów PZW, z jego zbiorów, miała miejsce wystawa filatelistyczna „Ryby”. Za duży wkład pracy na rzecz PZW, na wniosek tej organizacji, w 1974 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Dodatkowym nurtem jego działalności naukowej była popularyzacja wiedzy ichtiologicznej w środowisku wędkarskim. Będąc wieloletnim działaczem PZW, opublikował szereg opracowań, artykułów i referatów wygłoszonych na sympozjach i konferencjach poświęconych zagadnieniom gospodarki rybacko-wędkarskiej:
R. Bartel, Cz. Grudniewski, M. Marszałek, Bonitacja rybacka dorzecza Drwęcy. Maszynopis przekazany do praktycznego stosowania ZO PZW w Olsztynie, 1958, ss. 92.
Cz. Grudniewski, J.A. Szczerbowski, Bonitacja rybacka dorzecza Pasłęki. Maszynopis przekazany do praktycznego stosowania ZO PZW w Olsztynie, 1961, ss. 57.
Cz. Grudniewski, J.A. Szczerbowski, Bonitacja rybacka dorzecza Pasłęki. Zarząd Okręgowy PZW w Olsztynie, 1964, ss. 57.
Cz. Grudniewski, Bonitacja rybacka rzeki Czarnej Hańczy. Maszynopis przekazany do praktycznego stosowania ZO PZW w Białymstoku, 1962, ss. 64.
Cz. Grudniewski, Bonitacja rybacka rzeki Wąskiej. Maszynopis przekazany do praktycznego stosowania ZO PZW w Olsztynie, 1965, ss. 60.
Cz. Grudniewski, Bonitacja rybacka rzeki Wadąg. Maszynopis przekazany do praktycznego stosowania ZO PZW w Olsztynie, 1965, ss. 29.
Cz. Grudniewski, Bonitacja rybacka rzeki Banówka. Maszynopis przekazany do praktycznego stosowania ZO PZW w Olsztynie, 1966, ss. 36.
Cz. Grudniewski, Bonitacja rybacka rzeki Omaza. Maszynopis przekazany do praktycznego stosowania ZO PZW w Olsztynie, 1966, ss. 27.
Cz. Grudniewski, Niektóre aspekty wędkarstwa na Warmii i Mazurach. Ochrona środowiska człowieka z uwzględnieniem rekreacji. Konferencja naukowo-techniczna PZIiTS; 1972, s. 161-168.
Cz. Grudniewski, Zarybianie – ocena wyników; przyczyny niepowodzeń i sukcesów. Sympozjum rybacko-wędkarskie – Zagospodarowanie wód PZW, Jadwisin, 1977, s. 1-9.
Cz. Grudniewski, Łowiska wędkarskie. Sympozjum rybacko-wędkarskie – Zagospodarowanie wód PZW, Jadwisin, 1979, s. 1-7.
Począwszy od 1964 roku opublikował też na łamach takich periodyków jak: „Wiadomości Wędkarskie” oraz „Warmia i Mazury” kilkadziesiąt artykułów popularno-naukowych.
Był też recenzentem wydawnictw m.in. o tematyce wędkarskiej:
J. Vostradovsky, Ryby i przynęty, PWRiL, Warszawa 1976, ss. 255.
T. Wojeński, Przewodnik wędkarski po jeziorach Warmii i Mazur, Sport i Turystyka, Olsztyn 1977, ss. 131.
A. Trembaczowski, Nocne połowy ryb, PWRiL, Warszawa 1989, ss. 145.
Fr. Reiser, J. Mihálik, Nasze ryby, PWRiL, Warszawa 1990, ss. 120.
Jego autorstwa są cenne dla wędkarzy pozycje książkowe:
Cz. Grudniewski, Przewodnik wędkarski po jeziorach olsztyńskich, Pojezierze, Olsztyn 1974, ss. 404.
Cz. Grudniewski, O rybach dla wędkarzy, PWRiL, Warszawa 1983, ss. 239.
Na temat tej ostatniej pozycji, tak pisał w 1984 roku w swojej opinii prof. dr hab. Jan Szczerbowski, dyrektor IRŚ – Wiele terenowych kół wędkarskich prowadzi samodzielną działalność rybacką, produkując w stawach materiał zarybieniowy, biorąc udział w odłowach i zarybieniach wód i innych pracach ichtiologicznych. Dla takich właśnie wędkarzy przeznaczona jest książka doc. dr hab. Czesława Grudniewskiego, pt. „O rybach dla wędkarzy”.
We wspomnieniach osób, które zetknęły się z Czesławem Grudniewskim, jawi się on jako wspaniały człowiek, dusza towarzystwa, wszędzie tam, gdzie się pojawił. Do tego był doskonałym fachowcem i cierpliwym nauczycielem, mentorem studentów, pasjonatem rybactwa oraz wędkarstwa. Stawiany za wzór i przykład niezwykle wysokiego poziomu pedagogów Kierunku Rybactwa Śródlądowego w Kortowie. Zmarł w dniu 18 marca 2011 roku w Olsztynie.